En antiqua tempo, longe ante la nasko di Homero, vivis pastora puero, qua pasturigis sua mutoni sur la herboza Alpi di Parnaso. Por amuzar su il tranchis kano, boris trueti en ol e pleis tre gracioze sur ta fluto. Joyoze il invitis sua amiki, facar same, ma li mokis lu. «Kad ne suficas a tu la kanto di la uceli e la melodioza voco di la yuna puerini? Pro quo ni bezonas nova muziko? Ma la pastoreto ne cedis, e la yuna pastori di Parnaso questionis la saji en Grekia. «Ho, honorinda saji», li parolis, «kad artificala muziko esas posibla?» La honorinda saji meditis longe, karezis sua longa barbi; lore li proklamis la oraklo : «No, vi yuna pastori, tala muziko esas neposibla, nam ol nultempe existis; se ol esus posibla, ol esus nur quaze la balbuto di barbari, konfuza mixuro de soni, nesuportebla da omna delikata oreli.» Triumfante la pastoreti rivenis ad sua trupi ed itere li mokis la tro inventema kamarado. Ma ica esis obstinema. Sen despito il tranchis kani, sencese il impozis oli a sua kamaradi. Fine li aceptis ed anke suaparte produktis soni de extraordinara charmo. Tale naskis la artificala muziko. Ol ne supresis la kanto di la uceli; ol ne tacigis la melodioza voco di la yuna puerini. Ol vivas malgre vi, saji de Grekia, ed ol vivos tam longe kam homi respiros. — Same la linguo internaciona ne abolisos nia bela naturala e nacionala lingui e tamen ol existos.
— Ek Kämpfen und doch glücklich sein da Heinrich PEUS.
Comments
Post a Comment