"Titanic". Poemo en Ido da S. Liljedahl. En la kolda nokto longa silencoza, super l'oceano kalma marveloza flugas la fiera navo di la mondo. On festenas, dancas en flirtanta rondo, nulu pensas a dizastro, nam ne ventas, ma subite tremon gigantal on sentas. Quo eventis? omni klamas, ne savanta ke Titanic ja recevis shoko mortiganta. Helpez, helpez esas lua vorti lasta per elektra radii en la spaco vasta. Malgre to nur kelka centi de la mili povas evitar la morto per salvili. Harda fato tiras spozo de spozino, kindi de gepatri, frato de fratino. Multi, qui nultempe a sa Deo venis, nun suplikas Il, qua donis e qua prenis. E "Plu proxim Deo", la muziko sonas, dum ke la giganto en la ondi dronas. Ube esas tua povo nun, homaro, ye kombato en la sino di la maro? Ti qui ja salvesis, fore quik duktesas e la krii del mortanti lente cesas. Ho, Titanic, granda radioz titano, tale desaparis tu en l'oceano! Fonto: Mondo I 94 (mayo 1912) spozo = spoz-(ul)o kindi = filii
Comments
Post a Comment